اگرعکس نبود......

هو المصور

اگردوربین نبود......................

                             و

اگرعکس بنود......................

آلبوم عکس های مادربزرگ را نگاه می کردم چشمم به دخترجوانی افتادکه چارقدگلداری برسرداشت .اودرکنارحوض حیاط خانه شان که اطراف آن راباگلدانهای شمعدانی آراسته بودند نشسته بودوبادستان مهربانش با ماهی های کوچک حوض بازی می کرد . کمی آن طرفترزیرسایه درخت آلبالو قالیچه ای پهن بودکه گویای آمد و شدهای این خانه بود و من هویتم رادرآنجامی دیدم.

عصرهاکه می شد دختر،حیاط خانه را آب و جارومی کرد،دستی به گلدانهای شمعدانی می کشید و گردوغبارآن رامی زدود.

امااین دختری که به وضوح می توانستم اوراببینم درآن روزگاربه چه می اندیشید؟گل بانورامی گویم همان که امروزاورامادربزرگ صدامی زنم.

شاید به آینده ای که درپی  داشت می اندیشید و یا درانتظار مردجوانی بود که سوار براسبی سپید او را با خود به بام سعادت وخوشبختی برساند.

در این افکار بودم که صدای مادربزرگ مرا به خودآورد و آلبوم را بستم . اما به راستی اگر نبود این عکسها ، هرگز نبودند یادها و خاطره ها و من هرگزنمی فهمیدم درچین وشکن های صورت مادربزرگم چه لحظاتی نهفته است.

اگرعکس نبود فرشته ، دخترهمسایه همان که پدرش را درجنگ از دست داده بود معلوم نبود شبهای کودکی اش راچگونه صبح می کرد.

اومی گوید دو ساله بودم که پدرم به شهادت رسیدهرشب بابوسه برقاب عکس پدر به خواب می رفتم .

مادرم مراباعکس پدر ، بزرگ کرد و اگر چه ازدیدار او چیزی به یاد ندارم اما با عکس او خاطره ها دارم.

اگردوربین نبودکه لحظات را به ثبت برساند اولین عکاس زن درایران بهترین خاطره اش را آن قاب عکس نمی دانست .

سیده بی بی قمرکامروا درباره خاطره اش می گوید:سالهاپیش برای گرفتن عکس وتصویربه یک مجلس عروسی دعوت شدم قاب عکسی ازیک عروس وداماد توجهم راجلب کرد.مادر داماد گفت  :عروسی  که می بینیدخودم هستم و اکنون شما را برای مراسم پسرم دعوت کردم.

اگردوربین نبود و عکسی ثبت نمی شد باید به نقاشی بسنده می کردیم. عکس با ویژگی عینی و حقیقی خود می تواند اصلاح و افساد کند .به  انسان شخصیت و بزرگی بخشد و یا تنزل وحقارت  . مهمترین ویژگی دوربین عکاسی و عکس، ثبت زمان برای همیشه است.

  عکس محصول یک شخصیت سه بعدی است کسی که علاوه برهنرمند بودن هم روان شناس است وهم گزارشگر  وهمین  خصوصیات تعهد و رسالت عکاس  را نمایان می کند.

 اولین عکس دنیا را در سال 1826 ژوزف نیسفورنیپس با زمان 8 ساعت  ثبت کرد از اواخر قرن نوزدهم به بعد نقش تصویر در تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی چشمگیر بوده است .باوهاس استادعکاسی و منتقد هنر درسال 1929 گفته است: بی سواد فردا کسی خواهد بود  که عکاسی نداند.

 مریم مصدق

ردپای خورشید